Comparison of hypertension control in patients with diabetes and hypertension and patients with hypertension without diabetes depending on the stage of chronic kidney disease

   Diabetes and hypertension are plagues of the begin­ning of the 21st century. Both of these conditions lead to significant deterioration in quality of life and reduc­tion of patient’s life expectancy. The aim of the work was to answer the questions: what is the all day, daily and night systolic and diastolic blood pressure in pa­tients with hypertension and in patients with diabetes and hypertension, depending on the stage of chronic kidney disease, and whether there are significant dif­ferences in the control of day and night systolic and diastolic blood pressure between the patients with diabetes mellitus and hypertension. 300 patients have been admitted to the Department of Internal Diseases, Diabetology and Nephrology due to hypertension decompensation. In the first place all subjects were divided into two groups: the ones with diabetes and hypertension and patients with hypertension but with­out diabetes. Afterwards the patients were divided in 5 subgroups depending on the stage of chronic kidney disease. It was shown that patients with diabetes and hypertension are significantly less likely to have their blood pressure controlled properly (24 hours a day, during the day and at night) in relation to patients with hypertension without diabetes and that, with increased renal failure, diabetes and hypertension and hypertensive patients without diabetes do not have good blood pressure control, especially for diabetics and hypertension. (Clin Diabetol 2017; 6, 3: 81–89)  Diabetes and hypertension are plagues of the begin­ning of the 21st century. Both of these conditions lead to significant deterioration in quality of life and reduc­tion of patient’s life expectancy. The aim of the work was to answer the questions: what is the all day, daily and night systolic and diastolic blood pressure in pa­tients with hypertension and in patients with diabetes and hypertension, depending on the stage of chronic kidney disease, and whether there are significant dif­ferences in the control of day and night systolic and diastolic blood pressure between the patients with diabetes mellitus and hypertension. 300 patients have been admitted to the Department of Internal Diseases, Diabetology and Nephrology due to hypertension decompensation. In the first place all subjects were divided into two groups: the ones with diabetes and hypertension and patients with hypertension but with­out diabetes. Afterwards the patients were divided in 5 subgroups depending on the stage of chronic kidney disease. It was shown that patients with diabetes and hypertension are significantly less likely to have their blood pressure controlled properly (24 hours a day, during the day and at night) in relation to patients with hypertension without diabetes and that, with increased renal failure, diabetes and hypertension and hypertensive patients without diabetes do not have good blood pressure control, especially for diabetics and hypertension. (Clin Diabetol 2017; 6, 3: 81–89

Pozostałości pików oddechowych w widmie zmienności rytmu serca dorosłego człowieka z szybkim rytmem oddechowym i wolnym rytmem serca

Wstęp: Analiza zmienności rytmu serca (HRV) w dziedzinie częstotliwości jest użytecznym narzędziem do badania fluktuacji rytmu zatokowego powodowanych przez autonomiczny układ nerwowy. Jednakże, nie jest jasne, jaka jest górna granica częstotliwości, która może być analizowana w widmie HRV. Materiał i metody: Badamy widma HRV dorosłego ochotnika z szybkim rytmem oddechowym, gdy jego rytm serca jest zwalniany bądź przyspieszany. Stosując szybką transformatę Fouriera (FFT), analizujemy serie odstępów między uderzeniami serca w dziedzinie częstotliwości. Przeprowadzamy również komputerowe symulacje mierzonych sygnałów i porównujemy otrzymane widma z widmami ochotnika. Wyniki: Jeżeli częstość oddechów przekracza połowę średniej częstości uderzeń serca, w widmie HRV są obecne dwa piki reprezentujące ten sam sygnał oddechowy. Jeden z pików jest wynikiem zjawiska aliasingu, natomiast drugi jest pozostałością prawdziwego piku oddechowego, jako efekt właściwości symetrii FFT. Żaden z nich nie przynosi rzetelnej, ilościowej informacji o fali oddechowej w widmie HRV. Wnioski: Górna granica częstotliwości w widmie HRV jest zdeterminowana przez połowęśredniej częstotliwości serca. Przed obliczaniem widma należy więc określić górny możliwy do analizy limit częstotliwości, by uniknąć sytuacji, w której analizowane zakresy lokalizują się poza tą granicą. Sytuacja taka jest wielce prawdopodobna w przypadku, gdy pacjent wykazuje wolną akcję serca

Pozostałości pików oddechowych w widmie zmienności rytmu serca dorosłego człowieka z szybkim rytmem oddechowym i wolnym rytmem serca

Wstęp: Analiza zmienności rytmu serca (HRV) w dziedzinie częstotliwości jest użytecznym narzędziem do badania fluktuacji rytmu zatokowego powodowanych przez autonomiczny układ nerwowy. Jednakże, nie jest jasne, jaka jest górna granica częstotliwości, która może być analizowana w widmie HRV. Materiał i metody: Badamy widma HRV dorosłego ochotnika z szybkim rytmem oddechowym, gdy jego rytm serca jest zwalniany bądź przyspieszany. Stosując szybką transformatę Fouriera (FFT), analizujemy serie odstępów między uderzeniami serca w dziedzinie częstotliwości. Przeprowadzamy również komputerowe symulacje mierzonych sygnałów i porównujemy otrzymane widma z widmami ochotnika. Wyniki: Jeżeli częstość oddechów przekracza połowę średniej częstości uderzeń serca, w widmie HRV są obecne dwa piki reprezentujące ten sam sygnał oddechowy. Jeden z pików jest wynikiem zjawiska aliasingu, natomiast drugi jest pozostałością prawdziwego piku oddechowego, jako efekt właściwości symetrii FFT. Żaden z nich nie przynosi rzetelnej, ilościowej informacji o fali oddechowej w widmie HRV. Wnioski: Górna granica częstotliwości w widmie HRV jest zdeterminowana przez połowęśredniej częstotliwości serca. Przed obliczaniem widma należy więc określić górny możliwy do analizy limit częstotliwości, by uniknąć sytuacji, w której analizowane zakresy lokalizują się poza tą granicą. Sytuacja taka jest wielce prawdopodobna w przypadku, gdy pacjent wykazuje wolną akcję serca

Is it possible to prevent the development of diabetes type 2 — what new they published to this subject at the beginning of 20 15?

Cukrzyca to plaga XXI wieku. Obecnie z powodu tej choroby cierpi już ponad 250 mln osób. Przewiduje się, że w 2030 roku osób dotkniętych cukrzycą będzie około 435 mln. W Polsce na cukrzycę choruje obecnie ~3,05 mln osób, a w roku 2029 liczba tych chorych zwiększy się do 3,4 mln. W niniejszym opracowaniu przedstawiono nowe wyniki badań w zakresie zapobiegania rozwojowi cukrzycy.Diabetes is a plague of the 21st century. At present because of this illness is enduring as many as over 250 mln persons. They predict, around in the year 2030 persons touched with diabetes will be an about 435 mln persons. In Poland at present ~3,05 mln persons is having diabetes, and in 2029 the number of these sick persons will rise up to 3.4 mln. In hereby drawing up the author presents new findings on the prevention of the development of diabetes

Treatment of newly diagnosed type 2 diabetes in Poland in the light of new guidelines. Findings of the Polish ARETAEUS1 study — a commentary

The aim of the ARATAEUS1 study was to evaluate the treatment of patients with newly diagnosed type 2 diabetes in Poland and to estimate the proportion of patients achieving therapeutic goals recommended by Polish Diabetes Association. The ARETAEUS1 study revealed that late diabetes complications were already present at diagnosis in 50% of study population — 38% of patients had macrovascular and 22% microvascular complications. This paper discusses the findings from ARETAEUS1 study and suggests strategies to improve treatment results. (Diabet. Prakt. 2011; 12, 3: 90–95)Celem badania ARETAEUS1 było znalezienie odpowiedzi na pytanie, jak są leczeni w Polsce chorzy z nowo rozpoznaną cukrzycą typu 2 i w jakim stopniu uzyskują założenia terapeutyczne określone przez towarzystwa diabetologiczne. W badaniu wykazano, że w momencie rozpoznania cukrzycy aż u 38% pacjentów wystąpiły już późne powikłania dotyczące dużych naczyń krwionośnych, a u 22% — w obrębie małych naczyń krwionośnych. Łącznie w momencie rozpoznania cukrzycy u połowy badanych występowały już późne powikłania choroby. W pracy przedstawiono komentarz do przeprowadzonego wcześniej badania ARETAEUS1 oraz zaprezentowano propozycje dotyczące postępowania mogącego poprawić wyniki leczenia. (Diabet. Prakt. 2011; 12, 3: 90–95

Is it possible to prevent the development of microvascular complications diabetic subjects? What’s new published on the subject in 2015?

Cukrzyca jest definiowana jako grupa chorób metabolicznych charakteryzujących się występowaniem hiperglikemii. Hiperglikemia to wynik zaburzeń wydzielania insuliny, działania insuliny lub współistnienia obu tych zaburzeń (każdego z nich o różnym stopniu nasilenia). Występująca u chorych na cukrzycę, między innymi, hiperglikemia prowadzi do zaburzenia czynności śródbłonka naczyń, a przez to — do rozwoju uszkodzenia zarówno małych, jak i dużych naczyń krwionośnych. Hiperglikemia i inne zaburzenia metaboliczne prowadzą do rozwoju zaburzeń czynności oraz niewydolności wielu narządów. Rozwijające się późne powikłania cukrzycy powodują pogorszenie jakości życia oraz istotne skrócenie czasu przeżycia chorych. Cukrzyca to plaga początku XXI wieku. W przedstawionym opracowaniu podsumowano najnowszą wiedzę na temat patogenezy i leczenia powikłań o charakterze mikroangiopatii u chorych na cukrzycę. Cukrzyca zwiększa ryzyko rozwoju powikłań naczyniowych. Powikłania te z kolei odgrywają znaczącą rolę w rozwoju nefropatii cukrzycowej. Niestety, rozwojowi nefropatii towarzyszy wzrost ryzyka rozwoju krańcowej niewydolności nerek. Chorzy nią dotknięci wymagają zastosowania leczenia hemodializami lub inną metodą leczenia nerkozastępczego. Obecnie nefropatia cukrzycowa jest najczęstszą przyczyną prowadzącą do rozwoju krańcowej niewydolności nerek.Diabetes mellitus is defined as a group of metabolic diseases characterized by the presence of hyperglycemia. Hyperglycaemia is a result of abnormalities in insulin secretion, insulin action, or coexistence of both of these disorders (each with different degrees of severity). That occur in diabetic patients, inter alia, hyperglycaemia leads to damage of vascular endothelial dysfunction, and through it — to the development of damaging both the small and large blood vessels. Hyperglycaemia, and other metabolic disorders may lead to development disorders and multiple organ failure. Developing late complications of diabetes causing deterioration in the quality of life and a significant decrease in overall survival. Diabetes is a scourge beginning of the XXI century. In the paper was summarized up the latest knowledge on the pathogenesis and treatment of microvascular complications in diabetic patients. Diabetes increases the risk of vascular complications. These complications, in turn, play an important role in the development of diabetic nephropathy. Unfortunately, the development of nephropathy is accompanied by an increase in the risk of developing ESRD. Patients affected by it require hemodialysis therapy or other methods of renal replacement therapy. Currently, diabetic nephropathy is the main cause leading to the development of end-stage renal impairment

Czy można zapobiegać rozwojowi powikłań o charakterze makroangiopatii? Co nowego opublikowano na ten temat w 2009 roku

Szybko się zwiększa liczba chorych na cukrzycę. Cukrzyca powoduje zarówno bardzo istotne pogorszenie jakości życia, jak i skrócenie czasu przeżycia. Główną przyczyną nadumieralności chorych na cukrzycę są rozwijające się powikłania sercowo-naczyniowe. W przygotowanym opracowaniu zwrócono uwagę na zagadnienia związane z rozwijającymi się powikłaniami sercowo-naczyniowymi u chorych na cukrzycę. Przedstawiono zagadnienia związane: 1) z wieloośrodkowymi, randomizowanymi badaniami podsumowującymi wiedzę na temat ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych u chorych na cukrzycę typu 2; 2) z ryzykiem powikłań sercowo-naczyniowych u młodych chorych na cukrzycę typu 2; 3) z ryzykiem wystąpienia powikłań mózgowych oraz rokowaniem u chorych na cukrzycę typu 2; 4) ze znaczeniem zmian parametrów biochemicznych względem ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych u chorych na cukrzycę typu 2, oraz 5) ze stosowanym leczeniem u chorych na cukrzycę typu 2 względem ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych. Choroby Serca i Naczyń 2010, 7 (2), 85-9

Czy można zapobiec rozwojowi powikłań o charakterze mikroangiopatii. Co nowego opublikowano na ten temat w 2009 roku

Nefropatia cukrzycowa jest najczęstszym i najpoważniejszym późnym powikłaniem cukrzycy. Powoduje nie tylko bardzo istotne pogorszenie jakości życia, ale również bardzo znacząco skraca czas przeżycia. W niniejszym opracowaniu przedstawiono najnowsze doniesienia dotyczące postępów w poznawaniu patogenezy, diagnostyki oraz leczenia nefropatii cukrzycowej

The role the sulphonylurea drugs in therapy of type 2 diabetes. Whether all derivates from this group equally affect on mortality from general causes and cardiovascular risk?

Lowering the blood glucose level has a key importance in the prevention and the inhibition of progression of late diabetic complications (macroand microvascular). This purpose is being accomplished through the change of a lifestyle and the use of antidiabetic drugs. The sulphonylurea are one of important groups of drugs in this regard. At the present paper I presented: mechanism of action of the sulphonylurea drugs, preparats of the sulphonylurea drugs available on the Polish market and new findings about the differences of the sulphonylurea action on the risk of the death for general reasons and to the cardiovascular risk. I showed in presented findings, that out of all derivatives of the sulphonylurea only gliclazyd in the significant way influenced for lowering the risk of deaths for general reasons and for cardiovascular reasons. After describing examinations a suggestion arose, that from amongst derivatives of the sulphonylurea gliclazyd should be a medicine by choice. (Diabet. Prakt. 2011; 12, 3: 79–89)Obniżenie glikemii ma kluczowe znaczenie w zapobieganiu i hamowaniu postępu przewlekłych powikłań cukrzycy (makro- i mikronaczyniowych). Cel ten jest realizowany poprzez zmianę stylu życia oraz stosowanie leków przeciwcukrzycowych. Pochodne sulfonylomocznika są jedną z ważnych grup leków w tego rodzaju terapii. W niniejszej pracy opisano mechanizm działania pochodnych sulfonylomocznika, dostępne na polskim rynku preparaty z tej grupy leków, a następnie przedstawiono wyniki badań wskazujące, w jaki sposób różne pochodne sulfonylomocznika wpływają na ryzyko zgonu z przyczyn ogólnych oraz na ryzyko sercowo-naczyniowe. W przedstawionych badaniach wykazano, że spośród wszystkich pochodnych sulfonylomocznika jedynie gliklazyd znacząco wpływał na zmniejszenie ryzyka zgonów z przyczyn ogólnych i sercowo-naczyniowych. Wyniki badań sugerują, że gliklazyd powinien być lekiem z wyboru z grupy pochodnych sulfonylomocznika. (Diabet. Prakt. 2011; 12, 3: 79–89